قوله تعالى: و اللاتی یأْتین الْفاحشة و آنان که فاحشه کنند و نابکار،منْ نسائکمْ ازین زنان شما، فاسْتشْهدوا علیْهن أرْبعة منْکمْ گواه کنید بر ایشان چهار مرد از شما، فإنْ شهدوا و اگر گواهى دهند، فأمْسکوهن فی الْبیوت ایشان را در خانها باز دارید و نگه میدارید، حتى یتوفاهن الْموْت تا آن وقت که بمیراند ایشان را مرگ، أوْ یجْعل الله لهن سبیلا (۱۵) یا راهى سازد الله ایشان را.
و الذان یأْتیانها و آن مرد و زن که آن کند، منْکمْ از شما فآذوهما برنجانید ایشان را، فإنْ تابا و أصْلحا اگر توبه کنند و باصلاح آیند، فأعْرضوا عنْهما روى گردانید از ایشان و درگذارید، إن الله کان توابا رحیما (۱۶) که خداى توبه پذیر است مهربان همیشه.
إنما التوْبة على الله باز پذیرفتن رهى بر خداى است، للذین یعْملون السوء بجهالة ایشان را که بدى میکنند بنادانى، ثم یتوبون منْ قریب پس مىباز گردند از نزدیک، فأولئک یتوب الله علیْهمْ ایشان آنند که توبه دهد الله ایشان را و باز پذیرد، و کان الله علیما حکیما (۱۷) و خداى داناى راست دانش است همیشه.
و لیْست التوْبة و توبه پذیر نیست، للذین یعْملون السیئات ایشان را که شرک آرند و بدیها کنند، حتى إذا حضر أحدهم الْموْت تا آن گه که حاضر آید بیکى از ایشان مرگى، قال إنی تبْت الْآن آن گه گوید: من باز گشتم اکنون، و لا الذین یموتون و همْ کفار و نه ایشان را که توبه کنند آن گاه که میمیرند بر کافرى، أولئک أعْتدْنا لهمْ عذابا ألیما (۱۸) ایشانند که ساختیم ایشان را عذابى دردنماى.